Ανοικτές θεματικές ολομέλειες ανταλλαγής και επεξεργασίας: Πέρασμα - Μετάδοση - Συλλογικότητα (Σχολή).

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018 • 14:00-16:30

Chantal Thirion-Delabre
«Διάκριση ανάμεσα στο πέρασμα και στο τέλος της ανάλυσης»
Νεόφρονος 3, Ιλίσια
Είσοδος Ελεύθερη
Θα προηγηθεί Ανοικτή Ολομέλεια του Συλλόγου 11:00-13:00

Από τη στιγμή της θεμελίωσής της από τον Φρόυντ, η ψυχανάλυση αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη, δυσπιστία αλλά και εχθρότητα. Έκτοτε, παράλληλα με τη διάδοσή της, αυτό το φάσμα αντιδράσεων τη συνοδεύει σταθερά, καθ’όλη τη διάρκεια της πορείας της. Αν και κόρη της επιστήμης, από ιστορική και μεθοδολογική άποψη, δεν ταυτίστηκε ποτέ άλλα επιβλήθηκε στην τελευταία ως ένα γεγονός, ως συμβάν που επαναφέρει στην ανθρώπινη συνθήκη αυτό που η επιστήμη δεν μπορεί παρά να συνεχίζει να αποκλείει:-το ίδιο της το υποκείμενο, ως τέτοιο, -την αλήθεια ως αίτιο, και όχι ως αξία δυαδικού υπολογιστικού συστήματος. Οι αντιδράσεις εναντίον της ψυχανάλυσης θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε τρεις, οι οποίες, αν και φαινομενικά πολύ διαφορετικές, έως και αντίθετες, συγκλίνουν απολύτως ως προς το στόχο τους. Η πρώτη ήταν η αποδοχή – με απώτερο σκοπό ωστόσο, την αφομοίωση και τον έλεγχό της από ένα κατά βάθος αντιδραστικό ιατρικό (και όχι μόνο ιατρικό) κατεστημένο.

Μία άλλη ήταν η δριμεία επίκρισή της κυρίως με επιστημονικοφανή επιχειρήματα στην υπηρεσία ιδεολογικών προκαταλήψεων, πέρα από τη συλλήβδην απόρριψή της από τους εκπροσώπους της πειραματικής ψυχολογίας. Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα το υπέστη «εξ οικείων» από τους ίδιους τους απογόνους του Φρόυντ, οι οποίοι την μετέτρεψαν άλλοτε σε ψυχολογία του εγώ, άλλοτε σε θεωρητικές φαντασιοπληξίες και άλλοτε σε θεραπευτικές πρακτικές, ομαδικές ή ατομικές με στόχο την προσαρμογή στο περιβάλλον, σύμφωνα με την κοινωνική επιταγή της πολιτικής ορθότητας. Σε αυτές τις εκ των έσω και έξωθεν επιθέσεις, ο Φρόυντ και αργότερα ο Λακάν, ακόμη πιο αποφασιστικά, «απάντησαν» με τη συγκρότηση της ψυχανάλυσης ως Λογικής, δηλαδή ως επιστήμης του Πραγματικού. Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί την άσκηση/τη λειτουργία της ψυχανάλυσης στο διηνεκές.

Εξάλλου τίποτα δεν εγγυάται την εξέλιξή της σε «success story». Η επιτυχία δεν αποτελεί αυτοσκοπό για την ανάλυση, όπως έχει επισημάνει και ο Λακάν. Καθώς δεν πρόκειται για μια εφαρμογή μιας θεωρίας, η ψυχανάλυση απαιτεί συνεχή επεξεργασία της θεωρητικής διδασκαλίας και γενικότερα συνεχή επανεφεύρεση της αναλυτικής πράξης. Κατά συνέπεια, τα ζωτικά ερωτήματα αναφορικά με τη λειτουργία του αναλυτικού Λόγου απαιτούν κάτι περισσότερο από τη διατύπωση ορισμών ή την από στήθους αναπαραγωγή αποσπασμάτων από το φροϋδικό και το λακανικό έργο. Η λειτουργία της ανάλυσης ως ζωντανής πρακτικής μας υπαγορεύει να μην υποχωρούμε σε επικοινωνιακές απλουστεύσεις αλλά να επανεξετάζουμε τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της αναλυτικής εμπειρίας, συγκρίνοντας και ανταλλάσσοντας τα ευρήματά μας με εκείνα άλλων συναδέλφων, που μπορεί να προέρχονται και από διαφορετικά πλαίσια, στο μέτρο που ουδείς μπορεί να διεκδικήσει το ψυχαναλυτικό αλάθητο.

Ελπίζουμε ότι οι ανοικτές αυτές συναντήσεις μας, λαμβάνοντας υπόψη τον υποκειμενικό χρόνο του καθενός μας, θα οδηγήσουν σε μια δημιουργική πορεία αναζήτησης σε σχέση με τα ερωτήματά μας και θα μας επιτρέψουν να υποστηρίξουμε την πρακτική μας στο πλαίσιο μιας νέου τύπου συλλογικότητας, τουλάχιστον στον τόπο όπου ζούμε και εργαζόμαστε.

6977 77 44 95 • info@psychoanalysis.net.gr • www.psychoanalysis.net.gr

• Προηγούμενο
• Επόμενο